فاطمه(س) مادر شده است قند در دل علی(ع)آب میشود از لبخندهای ریز فاطمه (س)
پدر می آید تا به دخترش هدیه مادر شدن را بدهد
پدر بغض میکند و نگاهی به چشمان پر از خوشحالی دختر چقدر جای مادرت خالیست علی(ع)قنداقه را به دست پدر میدهد پدر چشمانش را میبندد صورتش را نزدیک میکند به صورت نوزاد نفس هایش به نفس های کودک گره میخورد چشمانش را باز میکند و میگوید در آسمان ها این کودک را حسن صدا میکنند
پدر نگاهی به چشمان مظلومانه حسن میدوزد و او را به سینه خود میچسباند دانه دانه اشک هایش به روی قنداقه نوزاد میریزد فاطمه لبخندی میزند میگوید پدر حسن را چنان به سینه خود چسبانده است که هرگز دلم نمیاید او را از دستان مبارکش بگیرم
علی(ع) اما در چشمان پدر حزنی را میبیند
پدر نگاهی به آسمان میکند دستان کوچک حسن را میان دست هایش میگیرد
به دختر میگوید حسن همیشه در آغوش من خواهد ماند اما غریب
فاطمه (س)بغضی میکند میگوید پدر کنار شما و غربت؟؟
مگر نه این است که شما رحمت للعالمینید مگر نه این است که امروز تمام قبایل عرب به رسالت شما گواهی میدهند مگر نه این است که این نوزاد فرزند دختر شما و پاره تن شماست
اما پدر خبر از روز هایی دارد.
حسن را به سینه میچسباند به چشم های پر فروغ نوزاد نگاه میکند در دلش میگوید چطور دلشان میاید فروغ چشم های تو زمین و زمان را روشن کرده است چطور دلشان میاید که نور دنیا را از تو دریغ کنند تمام روشنی عالم مدیون چشم های توست.
پ ن :
اصلا فقط برای حرم سازی بقیع
باید همه مهندس عمران شویم حسن
شاعر سمیه
درباره این سایت